سرخوش

جدید

شاد، خوشحال، سرمست
( صفت ) ۱ - خوشحال شادمان . ۲ - مست.
کنایه از کسی است که از شراب و سامان و اسباب و حسن خوب و خوشدل باشد .

(سَ )(ص مر. ) خوشحال ، شادمان .

سرخوش. [ س َ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) کنایه از کسی است که از شراب و سامان و اسباب و حسن خوب و خوشدل باشد. ( برهان ). مست و خوشحال. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). کسی که از نشأه شراب خوشحال باشد و کسی که مستی اوبه اعتدال باشد. و در سراج نوشته که مستی چند مرتبه دارد، اول سرخوش ، بعد از آن تردماغ ، بعد از آن سیه مست ، بعد از آن خراب. ( غیاث اللغات ). سرگرم از کیفیت شراب و جز آن. ( رشیدی ). شادمان. خوشحال :
به من ده که یک لحظه سرخوش شوم
از این دهر تا کی مشوش شوم.نقل خارستان غذای آتش است
بوی گُل ، قوت ِ دماغ ِ سرخوش است.کسی را که با دوستی سرخوش است
نبینی که چون بارِدشمن کش است.خرم آن دم که چو حافظبه تولای وزیر
سرخوش از میکده با دوست به کاشانه روم.از بسکه چشم مست در این شهر دیده ام
حقا که می نمیخورم اکنون و سرخوشم.قدحی سرکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آئین آمد.

"

{euphoric} [روان شناسی] ویژگی فردی با شادمانی فراوان و خُلقِِ بالا

شنگل