صفحه اصلی

وقوف دار

فرهنگ فارسی

(صفت ) باوقوف

لغت نامه دهخدا

وقوف دار. [ وُ] ( نف مرکب ) وقوف دارنده. باوقوف. اهل وقوف. مطلع.

کلمات دیگر: