لغت نامه دهخدا

وقاء. [ وَ / وِ ] (ع اِ) وقایة.هرچه بدان چیزی را نگاه دارند و پناه دهند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). - لازم الوقاء ؛ سزاوار نگاه داشتن و حفظ کردن . (ناظم الاطباء).

وقاء. [ وَ / وِ ] (ع اِ) وقایة.هرچه بدان چیزی را نگاه دارند و پناه دهند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). - لازم الوقاء ؛ سزاوار نگاه داشتن و حفظ کردن . (ناظم الاطباء).

<div class="boxBd">وقاء. [ وَ / وِ ] ( ع اِ ) وقایة.هرچه بدان چیزی را نگاه دارند و پناه دهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). - لازم الوقاء ؛ سزاوار نگاه داشتن و حفظ کردن. ( ناظم الاطباء ). <hr>وقاء. [ وَق ْ قا ]( ع ص ) سخت پرهیزنده. شدیدالاتقاء. ( اقرب الموارد ).</div>

وقاء. [ وَ / وِ ] ( ع اِ ) وقایة.هرچه بدان چیزی را نگاه دارند و پناه دهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). - لازم الوقاء ؛ سزاوار نگاه داشتن و حفظ کردن. ( ناظم الاطباء ). وقاء. [ وَق ْ قا ]( ع ص ) سخت پرهیزنده. شدیدالاتقاء. ( اقرب الموارد ).