بی دست

که دست ندارد٠ مقطوع الید٠ مقطوع الیدین

بیدست. [ دَ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + دست ) که دست ندارد.
مقطوع الید. مقطوع الیدین :
وز آن پس چنین گفت با رهنمای
که او را هم اکنون ز تن دست و پای
ببرّید تا او بخون کیان
چو بیدست باشد نبندد میان.|| ناتوان. غیرتوانا.

دست خالی؛ بی حاصل؛ بی نتیجه. مثلاً بی دست کردم بِه در یعنی دست خالی اومدم بیرون