انقاس

جمع نقس مدادها و مرکبهایی که با آن چیز نویسند دوده ها .

( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ نقس ، مدادها، دوده ها.

انقاس. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ نِقس. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( غیاث اللغات ) ( از اقرب الموارد ). سیاهیهای دوات. ( از منتهی الارب ). سیاهیهای نوشتن. ( غیاث اللغات ). مدادها. حبرها. سیاهیها. دوده ها. در فارسی بجای مفرد استعمال شود. دوده مرکب. مداد. مرکب. ( از یادداشتهای مؤلف ) :
ما برفتیم و شده نوژان کخلان ( ؟ ) پس ما
بشبی گفتی تو کش سلب از انقاس است.بگاه خشم او گوهر شود همرنگ شونیزا
چنو خشنود باشد من کنم ز انقاس قرمیزا.قلم خواست آن شاه و قرطاس خواست
ز مشک سیه سوده انقاس خواست.نبشتند هر موبدی آنکه دید
که قرطاس از انقاس شد ناپدید.قلم او چو لعبتی است بدیع
زیر انگشت او گرفته وطن
روزی دوستان از او زاید
چو ز انقاس گردد آبستن.دبیر از قلم ابر انقاس کرد
سخن در و اندیشه الماس کرد.چون ننگری که می چه نویسد برین زمین
یزدان بخط خویش و به انقاس روز و شب.دور باش از مزوری که بمکر
دام قرطاس داردو انقاس.زنگیی که پادشاه ایشان بود سیاهی بود چون کوهی از انقاس سیاه تر. ( اسکندرنامه نسخه سعید نفیسی ).
چون قلم زردم و نزار و نوان
اندرین روزگار چون انقاس.لون انقاس داشت پشت زمین
رنگ زنگار داشت روی هوا.کفم از رخ بگونه شنگرف
رانم از کف نمونه انقاس.

مداد یا مرکّب که با آن می نویسند. &delta، در فارسی به صورت مفرد استعمال می شود.