مگس پران

مَگَس پَران چشم گونه ای سایه های مزاحم در دید چشمان برخی افراد می باشد. شخص مبتلا به مگس پران، ذرات کوچک غبارمانندی را جلوی چشمانش می بیند که بالا و پایین می روند و با وجود پلک زدن ها همچنان مانند یک سایه کوچک در جلوی چشم ها قرار دارند.
مگس پرانی که جدیداً ایجاد شده است (حتی اگر پس از چند هفته خود به خود برطرف شده باشد)
مگس پران قدیمی که جدیداً بزرگ تر شده، یا تغییر دیگری پیدا کرده است.
مگس پران همراه با جرقه (حتی اگر پس از چند روز جرقه خود به خود برطرف شده باشد)
مگس پران همراه با کم شدن یا تاری دید یا احساس وجود پرده در جلوی چشم (این علامت، بسیار مهم است و ممکن است ناشی از کنده شدن بخشی از شبکیه باشد که به درمان فوری نیاز دارد).
مگس پران در حقیقت سایه کدورت های موجود در مایع زجاجیه است که روی شبکیه می افتد و به صورت یک سایه تیره دیده می شود. چسبندگی و ضخیم شدن رشته های زجاجیه، جمع شدن سلول های التهابی در زجاجیه یا خون ریزی در درون چشم می تواند از عامل های ایجاد مگس پران باشد.
مگس پران در افراد بالای ۶۰ سال، افراد نزدیک بین، افراد با پیشینه جراحی چشمی (به ویژه جراحی آب مروارید) و افرادی که سابقه التهاب داخل چشمی (یوئیت) دارند بیشتر دیده می شود.
مگس پران عارضه بسیار شایعی است و با گذشت سن شیوع آن افزایش می یابد به طوری که بیش از ۷۰–۶۰٪ افراد بالای ۶۰ سال مگس پران را تجربه کرده اند.رشته های موجود در زجاجیه در بچه ها و افراد جوان معمولاً بسیار ظریف است و دیده نمی شود اما با بالا رفتن سن این رشته ها ضخیم تر می شوند و در بعضی جاها به هم می چسبند و باعث ایجاد کدورت می شوند که سایه این کدورت بر روی شبکیه به صورت مگس پران احساس می شود. به علاوه در بسیاری از افراد مسن بخشی از رشته های محیطی زجاجیه که به شبکیه متصل بوده و از جای خود کنده می شود و به داخل بخش های مرکزی زجاجیه می افتد. این حالت که آن را (جداشدگی خلفی زجاجیه) می نامند شایعترین علت ایجاد مگس پران است. گاهی اوقات هم وجود التهاب داخل چشمی (یووئیت) سبب تجمع سلول های التهابی در زجاجیه می شود که باعث ایجاد مگس پران می شود. یک علت دیگر مگس پران وجود خون ریزی در داخل زجاجیه است؛ مثلاً در افراد مبتلا به دیابت ممکن است خون ریزی خفیف چشمی ابتدا به صورت یک مگس پران دیده شود.