کلمه جو
صفحه اصلی

مانفرد

لغت نامه دهخدا

مانفرد. [ رِ ] ( اِخ ) فرزند قانونی امپراتور «فردریک دوم » ( 1232-1266م. ) و پادشاه سیسیل ( 1258 - 1266 ). او از قلمرو خود در مقابل شارل اول دفاع کرد. ( از لاروس ).

دانشنامه عمومی

مانفرد نام یک نمایشنامهٔ منظوم است که توسط لرد بایرون، نویسندهٔ اهل انگلستان نوشته شده است. مانفرد یک نمایشنامهٔ منظوم خوانشی است، یعنی هدف از نگارش آن بیشتر خوانده شدن بود نه اجرا بر روی صحنه. مانفرد، شخصیت اصلی این نمایشنامه، در کشمکش با وجدان و نیروهای اهریمنیست و یادآور شخصیت فاوست در افسانه های آلمانیست. این اثر را حسین قدسی به فارسی برگردانده و در سال ۱۳۹۶ توسط نشر نی منتشر شده است.
مانفرد جوانی مغرور است که از کشتن محبوبش سخت پشیمان شده است و از اهریمن می خواهد که به او قدرتی عطا کند که روح معشوق مقتولش را ببیند اما آستارته الهه باروری به او خبر می دهد که روز بعد خواهد مرد. وقتی فرشته مرگ می آید که او را با خود ببرد او از رفتن سر باز می زند و چون گناهش به کفاره رنج های معنویش بخشوده شده، فرشته مرگ او را رها می کند.

دانشنامه آزاد فارسی

مانْفرِد (۱۲۳۱ـ۱۲۶۶م)(Manfred)
فرمانروای آلمانی. از ۱۲۵۸م پادشاه سیسیلشد. چون ساراسناز او حمایت می کردند، پاپ او را تکفیر کرد. پس از آن، به قلمرو پاپییورش برد و توسکانرا تصرف کرد. بعداً پاپ اوربانِ چهارمبار دیگر او را تکفیر کرد و قلمرو او را به شارل اولاهلِ آنژوواگذار کرد. مانفرد در «بِنِوِنتو» مغلوب شد و به قتل رسید. او پسر نامشروع امپراتور فردریک دومبود. در زمان مرگ فردریک، چون کونرادین، برادرزادۀ نایب السلطنۀ قبلی، به سن قانونی نرسیده بود، مانفرد نایب السلطنۀ ایتالیا و پادشاهِ دو سیسیلواقع در پالرموشد.


کلمات دیگر: