مانون لسکو

مانون لسکو (پوچینی). مانون لسکو اپرایی در چهار پرده می باشد که توسط جاکومو پوچینی ساخته شده و داستان آن بر اساس رمان " مانون لسکو " اثر آنتوان فرانسوا پره وو شکل گرفته است. اپرانامه این اثر به زبان ایتالیایی بوده و با همکاری پنج تن از نویسندگان به نام های: روجرو لئونکاوالو، مارکو پراگا، جوزپه جاکوزا، دومینکو الیوا، لویجی ایلیکا و نظارت خود پوچینی نوشته شده است.
در ابتدا، ناشر این اثر - جولیو ریکوردی - با ساخت هر پروژه دیگری اقتباس گرفته از این رمان، مخالفت میکرد؛ چرا که پیش از این ژول ماسنه، اپرایی بر اساس همین حکایت ساخته بود (۱۸۸۴ میلادی)، که محبوبیت و مقبولیت کافی را بدست آورده بود. از طرف دیگر، دنیل ابه - آهنگساز فرانسوی - نیز اپرایی با همین نام ساخته بود (۱۸۵۶ میلادی)؛ بنابراین، از نظر ریکوردی، کار بر روی اثر پوچینی به نوعی اتلاف وقت محسوب میشد. با این وجود، پوچینی بر ساخت این اپرا پافشاری کردو باور داشت که " مانون " - شخصیت اصلی داستان - قهرمانیست که می تواند بارها و بارها قلب تماشاچیان را به تصرف در آورده و مورد توجه قرار بگیرد.
اولین اجرای مانون لسکو (پوچینی)، به تاریخ ۱ فوریه ۱۸۹۳ در Teatro Regio - تورین، به روی صحنه رفت. این سومین و در واقع موفق ترین اثر پوچینی تا آن زمان بود که مورد تشویق و تحسین عموم قرار گرفت. از جمله دیگر آثار پوچینی می توان بوهمه، توسکا (اپرا) و مادام باترفلای را نام برد که پس از مانون لسکو ساخته شده و به اجرا در آمدند.
زمان: نیمه دوم قرن هجدهم

مانون لِسکو (Manon Lescaut)
(نام کامل: سرگذشت شوالیه دِ گریو و مانون لِسکو) رمان احساساتی آبه آنتوان ـ فرانسوا پِروو دِ گْزیل. در ۱۷۳۱ به منزلۀ آخرین بخش اثر هفت جلدی خاطرات و ماجراهای انسان شایسته ای که از جهان کناره گرفته استمنتشر شد. در این اثر سیر نزولی پیشرفت شوالیه دگریو، دانشجوی اصیل زادۀ مدرسۀ علمیه، تصویر می شود. این داستان حکایت می کند که چگونه دگریو جوان سبک مغز، اما پراحساس، خود را فدای مانون بی مرام، حساس، و روسپی اشرافی می کند. در این رمان غم انگیز عشق بر همه چیز غلبه می کند، اما تداوم آن نیاز به پول کثیف دارد.