بدر امدن

( بدر آمدن ) بیرون آمدن خارج شدن .

( بدرآمدن ) بدرآمدن. [ ب ِ دَ م َ دَ ] ( مص مرکب ) بیرون آمدن. خارج شدن. ( یادداشت مؤلف ) :
سیاوش ببوسید تخت پدر
وز آن تخت برخاست آمد بدر. || نموده شدن. ظاهر شدن :
گر در عیار نقد ترا بر محک زنند
بسیار زر که مس بدر آید بامتحان. || دخول. ( یادداشت مؤلف ). به درون آمدن :
دهقان بدرآید وَ فراوان نگردْشان
تیغی بکشد تیز و گلو باز بردْشان.- از کاربدرآمدن ؛ از عهده آن برآمدن :
مفرمای کاری بدان کارگر
کز آن کار نتواند آمد بدر.