اردیبهشتگان

اردیبهشتگان' یا گلستان جشن از جملهٔ جشنهای دوازدگانهٔ سال ایران باستان بوده است و از شمار جشن های آتش است. روز دوم از هر ماه باستانی به نام اردیبهشت می باشد و بر اساس گاهشماری امروزین، دوم اردیبهشت خورشیدی، برابر با جشن اردیبهشت گان است.
رضی، هاشم. گاه شماری و جشن های ایران باستان. تهران: انتشارات فروهر ۱۳۵۸
اکبرزاده، پژمان. ایرانیان هلند جشن «اردیبهشتگان» را گرامی می دارند. شبکه ایرانیان هلند، آوریل ۲۰۱۱
ایرانیان از هزاران سال پیش در روز جشن اردیبهشتگان، لباس سپید رنگ می پوشیدند که نمایانگر پاکیزگی است. زمان برگزاری جشن اردیبهشتگان (دوم اردیبهشت) از سویی دیگر همزمان است با زمانی که در بسیاری از مناطق ایران، گلها شکوفا شده اند. از این رهگذر، این جشن به نوعی جشن گلها نیز بدل شد؛ جشنی که اکنون در هلند نیز تقریبا همزمان با جشن اردیبهشتگان برگزار می شود.
به موجب یزدان شناسی اوستایی اردیبهشت دومین امشاسپند است. این نام در اوستا اشه وهیشته یا ارته وهیشته می باشد. جزء اول اشه یا ارته به معنی درستی و راستی و نظم و جزء دوم صفت عالی است به معنی بهترین پس رویهم به معنی بهترین راستی یا بهترین نظم و قانون می شود.
چنانکه همهٔ امشاسپندان دارای دو وجه مینوی و زمینی هستند این امشاسپند در جهان مینوی نمایندهٔپاکی و راستی و نظم و قانون اهورایی و در زمین نگاهبانی آتش بدو محول است. در این مورد منظور از آتش نظم و داد و راستی و پارسایی است چون در آیه ای از اوستا ملاحظه می شود که اهریمن با ظهور زرتشت می گریزد با فریادی این چنین که «زرتشت مرا بسوزانید با اشاوهیشه و از زمین براند مرا» که چون اهریمن نمایندهٔ بی نظمی و آشوب و دروغ و ناپاکی است با آتش راستی و پاکی و داد و قانون گریزان می گردد.

اُردیبهشتگان
جشنی در سنت های باستانی ایران. این جشن را در سومین روزبا ماه اردیبهشت برپا می دارند. در تقویم ایران پیش از اسلام و نیز در سالنامه های زردشتی، سومین روز از هر ماه اردیبهشت نام دارد و تقارن روز اردیبهشت با ماه اردیبهشت، روز جشن است؛ که بدان گلستان جشن گویند. نیایش آتش در آتشکده ها از سنت های این روز است.