اَرگبَد (پارسی میانه:hlgwpt؛ پارتی: ʾrkpty و hrkpty یعنی هرگبِد و قدیمی تر هرکپَت)، عنوانی بلندپایه در دورهٔ شاهنشاهی اشکانی و ساسانی بوده است.
اگرچه اکثراً واژهٔ ارگبد را به معنیِ «دژبان، فرماندهٔ ارگ» می دانند، سمرنیی آن را هرگبد می خواند و «رئیسِ مالیات گیران، خرجبد» ترجمه می کند. تفضلی ارگبد و هرگبد را دو عنوان جداگانه می داند. اما شومون ریشه دقیق این کلمه را نمی داند و ۲ حدس برای آن می زند که اولی فرمانده ارگ و رئیس جمع کنندگان مالیات و دومی مباشر مالیاتی است. از نگاه او، اولی محتمل تر است.
بر روی کاغذپوست یونانی از دورا اروپوس که می توان قدمت آن را به سال ۱۲۱ میلادی دانست، این عنوان به صورت ارکاپاتِس آمده، و به شخصی به نام فرهاد که در خدمت فرماندار محلی اشکانی بوده، اطلاق شده است. در استان فارس در اواخر عصر دوم میلادی، خواجه تیری ارگبِد قلعه دارابگرد تحت حکمرانی شاه اصطخر بود. جانشین او در مقامش، اردشیر پسر پاپک بود که مدتی بعد بنیان گذار سلسله ساسانی شد. علاوه بر این، در تلمود بابل، مقام های بلندپایه دربار اشکانی تحت عنوان های اَرقَبتا، اَبقفطا و ارقفطا ذکر شده است.
به نظر می رسد این مقام جایگاه ممتازتری بعد از آغاز ساسانیان داشته است. در کتیبه پایکولی نوشتهٔ نرسی در ۲۹۳ میلادی، ارگبد شاپور در مقام والایی در سلسله مراتب ایالتی داشته است. به روایت مناندر در زمان نرسه ارگبدی با نام (یونانی) بارسابُرسُس می زیست که به احتمال زیاد همان ارگبدی است که در کتیبهٔ نرسه درپایکولی نام شاپور را بر خود دارد و نام واقعی او احتمالاً بُرزشاپور بوده است.
