تشهیر

( مصدر ) ۱- شهره کردن مشهور کردن . ۲- رسواکردن .

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - مشهور کردن . ۲ - رسوا کردن .

تشهیر. [ ت َ ] ( ع مص ) آشکارا کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || رسوا کردن کسی را.( از اقرب الموارد ). شهرت دادن رسوایی کسی را چنانکه کسی را بر خر سوار کرده بشهر گردانیدن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || شمشیر برکشیدن از نیام وبرداشتن آن بر مردم یا عام است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). شمشیر از نیام برکشیدن. ( آنندراج ). برکشیدن شمشیر و برداشتن آن بر مردم. ( از اقرب الموارد ).

۱. مشهور کردن، شهره کردن.
۲. رسوایی کسی را شهرت دادن، رسوا ساختن.