یعلم ا. [ ی َ ل َ مُل ْ لاه / مُل ْ ل َه ْ ] ( ع جمله فعلیه ) خدا می داند. ( ناظم الاطباء ). در شعر فارسی گاهی به تخفیف الف اﷲ می آورند، چنانکه در دو بیت شاهد سعدی چنین است : و در این مجموعه فصلی مختصر افزود اما یعلم اﷲ که گشایش طبع و قریحه آن از آن درخواست لطیف و املای شافی بود. ( فارسنامه ابن بلخی ص 3 ).
یعلم اﷲ که من از دست غمت جان ببرم
تو به از من بتر از من بکشی بسیاری.
مردمان از در و بامت به تماشا آیند.
یعلم اﷲ که من از دست غمت جان ببرم
تو به از من بتر از من بکشی بسیاری.
سعدی.
یعلم اﷲ که گر آیی به تماشا روزی مردمان از در و بامت به تماشا آیند.
سعدی.