قران و علم

قرآن و علم. در جامعه امروزی مسلمانان، بیشتر تمرکزی که روی مرتبط کردن اسلام و علم وجود دارد درگیر با تفسیرهای علمی قرآن است (و گاهی سنت) و نه بر اساس ترجمه ساده. یکی از این موارد ادعای مراجع حوزوی اسلامی به علمی بودن اعجاز قرآن یا به ادعای ایشان «اعجاز علمی قرآن» است که البته از طرف مراجع علمی تایید نشده است. البته آنها این را که تمام علوم در قرآن بوده باشد را مردود می دانند اما مدعی اشاره قرآن به موضوعات طبیعی هستند هرچند در آیات مطرح شده به طور مستقیم به آن موضوعات اشاره نشده است. این تفسیرها ادعا می کنند که این منابع نشان دهنده اظهارات پیش گویانه دربارهٔ طبیعت گیتی، رشد بیولوژیکی و زیستی و دیگر پدیده هایی که بعداً بواسطه تحقیقات علمی تأیید شده هستند می باشند، تا بدین گونه گواهی از ریشه الهی قرآن را ارائه کنند (و گاهی سنت). دانشمندان و فیلسوفان، این تلاش ها را با عنوان «مغلطه» و سفسطه در منطق، غیر علمی بودن، و تناقض داشتن با تئوری های علمی در حال گسترش نقد کرده اند.

[ویکی شیعه] قرآن و علم. قرآن سبب پیدایش و گسترش بسیاری از علوم (اعم از علوم ادبی، طبیعی، ریاضی، عقلی) میان مسلمانان بوده است. در بسیاری از آیات قرآن، فراگیری علم و دانش، مورد تشویق و تأکید قرار گرفته است. آموزش و فهم قرآن سبب پیدایش علوم خاصی تحت عنوان علوم قرآن شده است.
در صدها آیه از قرآن مجید به طرق مختلف نام علم و دانش به میان آمده که بیشتر آن ها در مقام بزرگداشت آن است. در آیه ای در مقام منت گذاری انسان آمده است: عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ (ترجمه: آنچه را که انسان نمی دانست آموخت.) و در آیه ای دیگر: یَرْ فَعِ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَ جَاتٍ (ترجمه: خدا کسانی از شما را که گرویده و کسانی را که دانشمندند درجات بلند گرداند.)
دعوت قرآن به تفکر در نظام آفرینش و خلقت خود انسان و اسرار و رموزی که در ساختمان وجودش نهفته است و نیز دعوت به سیر در اقطار زمین و مشاهده در آثار گذشتگان و کنجکاوی اوضاع و احوال ملل و جوامع بشری و قصص و تواریخ بشر، در واقع، دعوت به فراگیری علوم طبیعی و ریاضی و فلسفی و فنون ادبی و بالاخره همه علومی است که در دسترس فکر انسانی و آموختنشان به نفع جهان بشری و سعادت بخش جامعه انسانی است.