عبدالعزیز بن باز

عبدالعزیز بن عبدالله بن باز از مفتیان اهل سنت اهل عربستان سعودی و از جمله هواداران اصلی اندیشه سلفی گری بود. او غالباً به عنوان بزرگ ترین مفتی سلفی در دوران معاصر به شمار آورده می شود.محمد بن عبدالوهاب، Badi' ud-Din Shah al-Rashidi
بن باز در بیست و یکم نوامبر ۱۹۱۰ میلادی برابر با چهاردهم ذوالحجّه ۱۳۳۰هجری قمری در شهر ریاض عربستان سعودی به دنیا آمد. در سال ۱۹۱۳میلادی پدرش عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد بن عبدالله ابن باز و در سال ۱۹۲۱مادرش حفصه بنت سمیح درگذشت. در ۱۹۳۲ عبدالعزیز ابن باز بینایی خود را از دست داد. وی در روز پنج شنبه سیزدهم ماه مه سال ۱۹۹۹ (بیست و هفتم محرم۱۴۲۰ هجری قمری) در سن هشتاد و هشت سالگی درگذشت. ملک فهد و ولیعهد عبدالله بن عبدالعزیز، در مسجدالحرام مکّه بر جنازهٔ او نماز خواندند.
مهم ترین استادان او در اصول، فقه و ادبیات عرب، شیخ صالح بن عبد العزیز بن عبد الرحمن بن حسن بن الشیخ محمد بن عبد الوهاب، شیخ، محمد بن عبداللطیف بن عبدالرحمن آل الشیخ، شیخ محمد بن ابراهیم بن عبداللطیف آل شیخ سعد بن حمد بن عتیق القاضی، حمد بن فارس و امام محمد امین شنقیطی و شیخ عبدالرزاق عفیفی بودند. وی در محضر سعد وقاص البخاری تجوید قرآن را آموخت.
او از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۱ هجری، قاضی خرج بود. در سال ۱۳۷۱ هجری، ریاست مؤسسه علوم شریعت ریاض را بر عهده گرفت. در سال ۱۳۸۱ هجری ق، به عنوان رئیس دانشگاه اسلامی مدینه برگزیده شد. در سال ۱۴۱۳ به عنوان مفتی بزرگ عربستان سعودی به مجلس علما معرفی گردید. در ۱۴۰۲، ملک فیصل و در سال ۱۴۱۲ ملک فهد از او به خاطر خدماتش به اسلام قدردانی کردند.

[ویکی فقه] یکی از علمای وهابیت که نقش مهمی در احیای تفکرات، ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم جوزیه و محمدبن عبدالوهاب داشته است، عبدالعزیز بن باز است که نزد وهابیان به مفتی اعظم مشهور است برای اینکه بیشتر با او آشنا شویم زندگی نامه، فعالیت ها، فتواها و تفکرات او را مرور می کنیم.
عبدالعزیز بن عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد بن عبدالله بن باز در شهر ریاض «پایتخت عربستان» در ماه ذیحجة، سال ۱۳۳۰ هجری به دنیا آمد و بعداز مدتی قرآن را حفظ کرده و نزد سعد وقاص بخاری، تجوید قرآن را آموخت و علوم شریعت را از مشاهیر علمای نجد مانند؛ شیخ محمد بن عبدالطیف بن حسن الشیخ، شیخ صالح بن عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن حسین آل الشیخ، الشیخ سعد بن حمد آل الشیخ، فرا گرفت که بیشترین استفاده علمی را از محمود بن ابراهیم بن عبدالطیف الشیخ، برده است. بن باز «بن باز در سال ۱۳۳۶ دچار یک نوع بیماری در چشم شدند که این بیماری باعث ضعف در دید ایشان شد تا اینکه بعد از مدتی در سال ۱۳۳۵۰ بینایی خود را بطور کامل از دست دادند» که صرف شاگردی نزد اساتید را یک نوع فریب نفس می دانست، عزم خود را راسخ کرده و تلاش تحقیقی خود را از مهمترین کتب اهل سنت با جدیت تمام ادامه داد تا اینکه در علوم شریعت، متن حدیث، سند و بحث توحید طبق شیوه سلف و فقه حنبلی به چنان نبوغی رسید که از مشهورترین علماء حنفی بشمار رفت.
فعالیت های مهم بن باز
بن باز در سال۱۳۵۷هجری قمری به مدت چهارده سال کرسی قضاوت را به عهده گرفت و در سال ۱۳۷۲قمری به مدت یک سال در معهد علمی در ریاض دعوت به تدریس شد و در سال ۱۳۸۱به عنوان نائب رئیس دانشگاه بین المللی جامعة اسلامی در مدینه منوره مشغول به کار شد بن باز در سال ۱۳۹۵ به دستور پادشاه عربستان به عنوان ریاست "البحوث العلمیة والافتاء والدعوة والارشاد" درآمد که جایگاه وی در این پست مانند جایگاه یک وزیر در حکومت عربستان بود تا اینکه در سال ۱۴۱۴ به عنوان مفتی بزرگ عربستان سعودی به مجلس علما معرفی گردید و ریاست هیئت بزرگ علماء را تا زمان مرگش به عهده گرفت. وی علاوه بر فعالیت های ذکر شده، عضوء هیئت علمی کبار علماء مکه، عضو مجلس اعلای دانشگاه اسلامی مدینه، رئیس مجلس اعلای عالمی در مساجد و غیره نیز به شمار می رفت.
بن باز و تمجیدهای وهابیان
وهابیان، از وی به عنوان عالم جلیل القدر، شیخ الاسلام و المسلمین مفتی اول داخل و خارج کشور، علامه، محدث فقیه، یاد می کنند و می گویند: بن باز، مرجع علماء بود و هرگاه برای علماء مشکلات علمی پیش می آمد جهت حل آن به او رجوع می کردند. این استاد دانشگاه درباره او گوید: «کان مرجعا للعلماء، اذا جاءت المشکلات رجعوا الیه فی حلها ومعرفة حکمها»
آثار علمی بن باز
...