کلمه جو
صفحه اصلی

سندر

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - سندروس . ۲ - توس غان .
قریه ایست در ده فرسنگی جنوب ده بارز

لغت نامه دهخدا

سندر. [ س َ دَ / دِ / دُ ] ( اِ ) صمغی باشد زرد و شبیه به کاه ربا. ( برهان ) ( آنندراج ) :
مشو ایمن اندر سرای فسوس
که گه سندر است و گهی سندروس.
فردوسی.
رجوع به سندروس شود.
|| درخت خدنگ. ( یادداشت مؤلف ). قاین آغاجی ( ترکی ). توس. رجوع به خدنگ ، سندروس و سندره شود.

سندر. [ س ُ دَ ] ( ص ) خوش صورت صاحب جمال. ( جهانگیری ).

سندر. [ س ِ دِ ] ( اِ ) حرامزاده. ( جهانگیری ). رجوع به سند و سندره شود.

سندر. [ س ِ دِ ] ( اِخ ) قریه ای است در ده فرسنگی جنوب ده بارز. ( فارسنامه ناصری ).

سندر. [ س َ دَ / دِ / دُ ] (اِ) صمغی باشد زرد و شبیه به کاه ربا. (برهان ) (آنندراج ) :
مشو ایمن اندر سرای فسوس
که گه سندر است و گهی سندروس .

فردوسی .


رجوع به سندروس شود.
|| درخت خدنگ . (یادداشت مؤلف ). قاین آغاجی (ترکی ). توس . رجوع به خدنگ ، سندروس و سندره شود.

سندر. [ س ِ دِ ] (اِ) حرامزاده . (جهانگیری ). رجوع به سند و سندره شود.


سندر. [ س ِ دِ ] (اِخ ) قریه ای است در ده فرسنگی جنوب ده بارز. (فارسنامه ٔ ناصری ).


سندر. [ س ُ دَ ] (ص ) خوش صورت صاحب جمال . (جهانگیری ).


فرهنگ عمید

= سندروس

سندروس#NAME?


گویش مازنی

/sendar/ توپ و تشر

توپ و تشر



کلمات دیگر: