میرک . [ رَ ] (اِ مصغر) میر کوچک . امیر کوچک . فرمانروایی که زیردست فرماندهی دیگر است . || نام و لقبی از نامها و القاب ایرانی . لقب گونه ای بوده است . (یادداشت مؤلف ). و ظاهراً «ک » در آخر میر نشانه ٔ تحبیب و یا تفخیم است : امیر خراسان حاجبی را فرمان داد که رو میرکان سنجری را گوی [ یعنی طاهر حمدوی و محمد حمدون نبیره ٔ مرزبان را ] تا گوی زنند. (تاریخ سیستان ).
میرک . [ رَ ] (اِخ ) آقامیرک اصفهانی از نقاشان و هنرمندان دوره ٔ صفوی .وی شاگرد کمال الدین بهزاد بود و از سبک وی در نقاشی پیروی می کرد. آثار زیبائی از او به یادگار مانده است که پرده ٔ (مجنون در میان وحوش ) از جمله ٔ آنهاست . صاحب قاموس الاعلام ترکی بیت زیر را از او آورده است :
دو هفته شد که ندیدم مه دو هفته ٔ خود را
کجاروم به که گویم غم نهفته ٔ خود را.
ورجوع به فرهنگ سخنوران و مآخذ مندرج در آن شود.
(از قاموس الاعلام ترکی ).
(از مجالس النفائس ص 170).
میرک . [ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پیرتاج شهرستان بیجار، واقع در 28 هزارگزی خاور بیجار با 400 تن سکنه . آب آن از چشمه و راه آن ماشین رو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).
(از مجالس النفائس ص 121).
میرک . [ رَ ] (اِخ ) هروی . میرزا میرک هروی از گویندگان قرن نهم و دهم هجری و وزیر بدری میرزا بدیعالزمان و در انشا و خط نسخ بی مانند بود. به سال 932 هَ . ق . درگذشت . (از قاموس الاعلام ترکی ).
(از قاموس الاعلام ترکی ).
میرک . [ رَ ] (اِخ ) یا میرزا میرک . رجوع به احمد (میرزا میرک ...) شود.
میرک .[ رَ ] (اِخ ) محمد بدخشی . رجوع به محمد میرک شود.
ریز و کوچک
