برج ازادی

برج آزادی. مختصات: ۳۵°۴۱′۵۸″ شمالی ۵۱°۲۰′۱۶″ شرقی / ۳۵٫۶۹۹۴۴°شمالی ۵۱٫۳۳۷۷۸°شرقی / 35.69944; 51.33778میدان آزادی در انقلاب ایران (۱۳۵۷)   میدان آزادی پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸   عکسی در حال پرش توسط شهروند ایرانی به همراه شهروندان اروپایی و ژاپنی در روز جهانی صلح
برج آزادی که پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، به نام برج شهیاد شناخته می شد، اصلی ترین و یکی از نمادهای شهر تهران است و تقریباً در همه جای دنیا ایران را با این نماد می شناسند و در سال ۱۳۴۹ خورشیدی، توسط حسین امانت، معمار ایرانی ساخته شد. برج آزادی، به عنوان نماد «ایرانِ مدرن» و برای یادبود جشن های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران در میانه یکی از میدان های اصلی غربِ تهران به نام میدان شهیاد و آزادی کنونی طراحی و ساخته شده است.
معماری برج، تلفیقی از معماری هخامنشی، معماری ساسانی و معماری اسلامی است. در محوطه زیرین برج، چندین تالار نمایش، نگارخانه، کتابخانه و موزه قرار دارد.
در سال ۱۳۴۵ خورشیدی طرح یک نمادِ شناسایی ایران میان معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در پایان طرح مهندس معمار حسین امانت، بیست و چهار ساله و دانش آموخته دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران برنده و برای ساخت برگزیده شد. عملیات ساخت برج آزادی در یازدهم آبان ۱۳۴۸ خورشیدی آغاز گردید و پس از بیست و هشت ماه کار، در ۱۵ مهرماه ۱۳۵۰ با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید.

برج آزادی. بُرج آزادی (تهران)
بُرج آزادی
برج آزادی (شهیاد سابق) طی سال های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ش احداث شد، و معمار طرّاح آن حسین امانت بود. این بنا از چهار پایۀ حجیم و مرتفع تشکیل شده است، که در بالا به هم متصل می شوند و شکلی مانند طاق پیروزی می سازند. ارتفاع این برج از سطح زمین ۴۵ متر است، و در طبقۀ زیرین و طبقات بالاترِ آن چند سالن نمایش، نگارخانه، کتابخانه، و موزه قرار دارد. ارتباط طبقات برج، با چهار آسانسور و دو راه پله انجام می شود. این برج از بناهای مدرن دورۀ پهلوی است، که نگرشی مدرن به معماری اسلامی و پیش از اسلام دارد. طاق های بالای پایه های برج، با رسمی بندی و نقوش هندسیِ کاشی کاری تزیین شده اند. تمام بدنۀ برج پوشیده از سنگ مرمر سفید است. طرح محوطه سازی و باغچه بندی پیرامون برج در مرکز میدان آزادی، از طرح کاشی کاری زیر گنبد مسجد شیخ لطف الله تأثیر دارد، و طرح حوض های آن برگرفته از حوض های باغ فین کاشان است.