اخر بازی

دانشنامه عمومی

آخر بازی. آخر بازی ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
آخر بازی (شطرنج)
آخر بازی (فیلم ۱۳۷۹)
آخر بازی (ترانه)
آخر بازی (آلبوم رایز اگنست)
آخر بازی (آلبوم مگادث)
انتقام جویان: آخر بازی

wiki: همایون اسعدیان محصول سال ۱۳۷۹ است.
جشنواره جشن خانه سینما ـ دوره پنجم
جشنواره بین المللی فیلم رشد ـ دوره سی و یکم
جشنواره بین المللی فیلم حراره ـ دوره هجدهم و نوزدهم (زیمبابوه)
جشنواره بین المللی فیلم قاهره ـ دوره بیست و پنجم (مصر)
جشنواره فوروم بین المللی سینمای کلکته (هندوستان)
جشنواره بین المللی فیلم بمبئی ـ دوره پنجم (هندوستان)
جشنواره بین المللی فیلم آسیایی بمبئی ـ چشم سوم (هندوستان)
پویا صادقی، دانشجوی سال دوم معماری، به دلیل رفتارش در محیط دانشگاه توبیخ می شود، اما به او فرصت داده می شود تا یک ترم دیگر ادامه تحصیل دهد. نغمه که نامزد پویاست. تلاش می کند تا پویا که آدمی متفکر و در ضمن ناامید است را به زندگی امیدوار کند و...
فیلم آخر بازی در نوزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۹) در بخش بهترین کارگردانی موفق به دریافت دیپلم افتخار مسابقات شده است.
همچنین این فیلم در جشنواره های زیر حضور داشته است:

wiki: آخر بازی (فیلم ۱۳۷۹)

دانشنامه آزاد فارسی

آخر بازی. آخرِ بازی (Fin de Partie)
نمایش نامه ای نوشتۀ ساموئل بکت، به زبان فرانسوی، نخستین اجرا در ۱۹۵۷ در پاریس به کارگردانی روژه بلن. صحنۀ نمایش اتاقی خالی است. «هَم»، ارباب نابینای خانه، روی صندلی راحتی اش نشسته و ضمن نقل داستان هایی برای سرگرم کردن خود، مدام از کِلاوِ پیش خدمت می خواهد که از پنجره بیرون را ببیند و گزارش دهد، یا صندلی او را از این طرف به آن طرف منتقل کند. در دو صندوقچۀ زباله در گوشۀ صحنه، گاه صورتک هایی با ادا و اصول به حرکت درمی آیند. این دو صورتک، نِگ و نِل، پدر و مادر «هَم» هستند که از اعماق گذشته سربرمی آورند. در گفت وگوهای معناباخته و پوچ «هَم» و کلاو فقرِ معنوی زندگی قرن بیستمی بازتاب یافته است. نمایش فاقد هرگونه کنش داستانی است؛ بکت خود این نمایش نامه را به انگلیسی برگردانده است.

wikijoo: آخر_بازی

کلمات دیگر: