ژان لویی بودری (به فرانسوی: Jean Louis Baudry) نظریه پرداز فرانسوی فیلم است. نظریات او متأثر از روانکاوی ژاک لاکان و زیگموند فروید است. او به خاطر مطرح کردن ایدهٔ آپاراتوس در دو رسالهٔ تأثیرات ایدئولوژیک آپاراتوس (۱۹۷۱) و آپاراتوس (۱۹۷۵) معروف است.
آپاراتوس: گرایش متافیزیکی به ایدئولوژی (۱۹۷۵)
پروست، فروید و دیگران (۱۹۸۴)
روایت، آپاراتوس و ایدئولوژی (۱۹۸۶)
از دنیا تا یک فریم (۱۹۹۲)
بودری ساختار سینما را چونان آپاراتوس ترسیم می کند. یعنی مکانی که ما فراموش می کنیم سینماست و از این رو تحت نفوذ یک قدرت نامرئی قرار می گیریم. بودری این تأثیر سینمایی را با خاصیت مرحلهٔ آینگی لاکان مقایسه می کند و سینما را بازتولیدکنندهٔ همان سیستم آینگی لاکانی می داند. او سینما را بازتولید کنندهٔ موقعیت کودکی هر انسانی در زهدان مادر می داند. از این جهت سینما از یک میل نارسیسیستی ناشی می شود. میل به بازگشت به موقعیت روانی اولیه.
متن رسالهٔ تاثیرات ایدئولوژیک آپاراتوس
آپاراتوس: گرایش متافیزیکی به ایدئولوژی (۱۹۷۵)
پروست، فروید و دیگران (۱۹۸۴)
روایت، آپاراتوس و ایدئولوژی (۱۹۸۶)
از دنیا تا یک فریم (۱۹۹۲)
بودری ساختار سینما را چونان آپاراتوس ترسیم می کند. یعنی مکانی که ما فراموش می کنیم سینماست و از این رو تحت نفوذ یک قدرت نامرئی قرار می گیریم. بودری این تأثیر سینمایی را با خاصیت مرحلهٔ آینگی لاکان مقایسه می کند و سینما را بازتولیدکنندهٔ همان سیستم آینگی لاکانی می داند. او سینما را بازتولید کنندهٔ موقعیت کودکی هر انسانی در زهدان مادر می داند. از این جهت سینما از یک میل نارسیسیستی ناشی می شود. میل به بازگشت به موقعیت روانی اولیه.
متن رسالهٔ تاثیرات ایدئولوژیک آپاراتوس
wiki: ژان لویی بودری