پالا

( اسم ) ۱- مطلق اسب . ۲- اسب کوتل جنیبت پالاد پالاده .

(اِ. ) نک پالاد.

پالا. ( نف مرخم ) صاف کننده. پالاینده. صافی کننده. لیکن [ این معنی ] بدون ترکیب گفته نمیشود همچون ترشی پالا و می پالا. ( برهان ). و بدین معنی مرکب است از پال و از الف که چون لاحق کلمه شود افاده فاعلیت کند و اسم آلة نیز و هرچه بدان مضاف شود افاده آن کند. ( رشیدی ) :
مست عشقیم و ریا شوی حرم باده ما
باده پالای در میکده سجاده ما.ترکیب ها:
- باده پالا ؛ ( تتمه برهان ) و ترشی پالا و سماق پالا و شیب پالا و می پالا بردیف و رده همین کلمات رجوع شود.
|| ( فعل امر ) امر به پالودن ، یعنی بپالا و صافی کن. || ( نف مرخم ) افزون و فزون کننده. ( از فرهنگی خطی ). || آویخته. || ( اِ ) بلغت زند و پازند بمعنی فریاد و فغان باشد. || جنیبت. اسب کوتل. ( برهان ). پالاد. پالاده. مطلق اسب. ( رشیدی ) :
چو خورشید بنمود پهنای خویش
نشست ازبر تندپالای خویش.ز دروازه تا درگه شه دو میل
دو رویه سپه بود پالا و پیل.و رجوع به بالا و پالاد و پالا دادن و پالاده شود.

= پالاد
١. = پالاییدن
۲. پالاینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): باده پالا، ترشی پالا، خون پالا.

( پ ) ؛ کفش چرمی