تأوین. [ ت َءْ ] ( ع مص ) علف و آب خوردن خر تا شکمش درآکنده شود. همچون «اَون ». ( از ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). سیر خوردن ستور آب و علف را چنانکه دو کناره شکم او بیرون آید چون دو تنگ. ( زوزنی ). علف و آب خوردن حمار تا شکمش پر گردد. ( از اقرب الموارد ). بسیار آب خوردن ستور چنانکه دو کناره ٔشکم او بیرون آید چون دو تنگ. ( آنندراج ). || آهسته بودن و تحمل ورزیدن. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). آهستگی. ( از قطر المحیط ).