ابن داود ظاهری. [ اِ ن ُ وو دِ هَِ ] ( اِخ ) ابوبکر محمدبن داودبن علی بن خلف اصفهانی ، معروف بظاهری. شاعر و ادیب و فقیه. پدرش داود ظاهری معروف است ، و او پس از پدر در حلقه او بتدریس نشست. کتابی در ادب کرده است موسوم به زهره. وفات او به سال 297 هَ.ق. بسن چهل ودوسالگی بوده است.
ابن داود ظاهری
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: