<div class="boxBd">پخچودن. [ پ َ دَ ] ( مص ) پخچ شدن. کوفته شدن. پهن شدن. پخچیدن : <br>چو خارپشت که گشتم ز تیر بارانش <br>که موی بر تن صبرم ز زخم او پخچود.<div class="au">جمال الدین عبدالرزاق ( از شعوری ).</div>|| مضایقه و دریغ داشتن. ( فرهنگ رشیدی در ذیل لغت پخچ ).</div>

پخچودن. [ پ َ دَ ] ( مص ) پخچ شدن. کوفته شدن. پهن شدن. پخچیدن : چو خارپشت که گشتم ز تیر بارانش که موی بر تن صبرم ز زخم او پخچود. جمال الدین عبدالرزاق ( از شعوری ). || مضایقه و دریغ داشتن. ( فرهنگ رشیدی در ذیل لغت پخچ ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( مصدر ) کوفته شدن و پهن گردیدن با پایا با ضربه و مانند آن پهن شدن پخچیدن پخشودن پخشیدن .</div>

( مصدر ) کوفته شدن و پهن گردیدن با پایا با ضربه و مانند آن پهن شدن پخچیدن پخشودن پخشیدن .

پخچودن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا