ابن تعاویذی . [ اِ ن ُ ت َ ] (اِخ ) ابوالفتح محمدبن عبیداﷲبن عبداﷲ (519-583 هَ .ق .). پدرش از موالی ابوالفرج بن مظفر استادالدار، یکی از اعیان دربار بنی عباس است . ابوالفتح نامش نوشتکین و تعاویذی نیای مادری اوست . او شاعر و کاتب و بدربار عباسیان متصدی دیوان مقاطعات بود و در آخر عمر بکوری مبتلا گشت . کتاب الحجبة و الحجاب از اوست . و قطعات اشعاری نیز از او نقل کرده اند.
ابن تعاویذی
لغت نامه دهخدا
ابن تعاویذی . [ اِ ن ُ ت َ ] (اِخ ) ابومحمد مبارک بن مبارک بن سراج زاهد بغدادی . او جد مادری ابوالفتح محمدبن عبیداﷲ ابن تعاویذی است . و تعاویذ جمع تعویذحرزهاست و ظاهراً یکی از پدران این خاندان تعویذنویس بوده است .
ابن تعاویذی. [ اِ ن ُ ت َ ] ( اِخ ) ابوالفتح محمدبن عبیداﷲبن عبداﷲ ( 519-583 هَ.ق. ). پدرش از موالی ابوالفرج بن مظفر استادالدار، یکی از اعیان دربار بنی عباس است. ابوالفتح نامش نوشتکین و تعاویذی نیای مادری اوست. او شاعر و کاتب و بدربار عباسیان متصدی دیوان مقاطعات بود و در آخر عمر بکوری مبتلا گشت. کتاب الحجبة و الحجاب از اوست. و قطعات اشعاری نیز از او نقل کرده اند.
ابن تعاویذی. [ اِ ن ُ ت َ ] ( اِخ ) ابومحمد مبارک بن مبارک بن سراج زاهد بغدادی. او جد مادری ابوالفتح محمدبن عبیداﷲ ابن تعاویذی است. و تعاویذ جمع تعویذحرزهاست و ظاهراً یکی از پدران این خاندان تعویذنویس بوده است.
ابن تعاویذی. [ اِ ن ُ ت َ ] ( اِخ ) ابومحمد مبارک بن مبارک بن سراج زاهد بغدادی. او جد مادری ابوالفتح محمدبن عبیداﷲ ابن تعاویذی است. و تعاویذ جمع تعویذحرزهاست و ظاهراً یکی از پدران این خاندان تعویذنویس بوده است.
دانشنامه عمومی
محمد بن عبیدالله کاتب با کُنیهٔ ابوالفتح، شهرت یافته به سِبْطِ ابنِ تَعاویذی (۱۱ اوت ۱۱۲۵ - ۴ دسامبر ۱۱۸۷) (نسب:محمد بن عبیدالله بن عبدالله) شاعر عربی و کاتب نثرنویس بغدادی در سدهٔ ششم هجری بود.
در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
در لغتنامه دهخدا
سبط ابن تعاویذی در ۱۱ اوت ۱۱۲۵م/ ۱۰ رجب ۵۱۹ق در بغداد زاده شد. شهرتش به «سبطِ (نوه، فرزندزاده) ابنِ تعاویذی» از شهرت جدِّ مادرش، «ابومحمد مبارک بن علی بن نصر سراج» (۴۹۶–۵۳۳ق) برگرفته شده؛ چون نزد نیای مادری اش پرروش یافت، به این عنوان شهرت گرفت.در میانسالی به در دیوان اقطاعات خدمت گذارد. از او سه قصیده در مدح صلاح الدین مانده که از بغداد به قاهره فرستاد. ابن تعاویذی در ۱۱۸۳م/ ۵۷۹ق نابینا شد. سپس چندی بعد در ۲ شوال ۵۸۳ق/۴ دسامبر ۱۱۸۷م درگذشت.ابن تعایذی اشعار خود را در چهار فصل، باب بندی کرد: مدح خلفای راشدین، مدح امیران و بزرگان و سران و دیگران، که مرثیه، زهد، غزل، عتاب، و هجو را دربرمی گیرد. قصاید خود را پس از آنکه نابینا شد، گردآورد و «الزیادات» نام نهاد و به دیوانش خود پیوست. نثری اسلوبی از او مانده، همچنین کتابی با عنوان «الحجة و الحجاب» که ۱۵ جزوه است.
در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
در لغتنامه دهخدا
سبط ابن تعاویذی در ۱۱ اوت ۱۱۲۵م/ ۱۰ رجب ۵۱۹ق در بغداد زاده شد. شهرتش به «سبطِ (نوه، فرزندزاده) ابنِ تعاویذی» از شهرت جدِّ مادرش، «ابومحمد مبارک بن علی بن نصر سراج» (۴۹۶–۵۳۳ق) برگرفته شده؛ چون نزد نیای مادری اش پرروش یافت، به این عنوان شهرت گرفت.در میانسالی به در دیوان اقطاعات خدمت گذارد. از او سه قصیده در مدح صلاح الدین مانده که از بغداد به قاهره فرستاد. ابن تعاویذی در ۱۱۸۳م/ ۵۷۹ق نابینا شد. سپس چندی بعد در ۲ شوال ۵۸۳ق/۴ دسامبر ۱۱۸۷م درگذشت.ابن تعایذی اشعار خود را در چهار فصل، باب بندی کرد: مدح خلفای راشدین، مدح امیران و بزرگان و سران و دیگران، که مرثیه، زهد، غزل، عتاب، و هجو را دربرمی گیرد. قصاید خود را پس از آنکه نابینا شد، گردآورد و «الزیادات» نام نهاد و به دیوانش خود پیوست. نثری اسلوبی از او مانده، همچنین کتابی با عنوان «الحجة و الحجاب» که ۱۵ جزوه است.
wiki: ابن تعاویذی
کلمات دیگر: