پدماسامبهاوا. [ پ َ ] ( اِخ ) از روحانیان بودائی که بقرن هشتم میلادی در ناحیه اودیانا که امروز دردستان نامند، ولادت یافت و بر طریقه یوگاچاریا ازمذاهب تنترائی میرفت. پادشاه تبت موسوم به تیسرنگ دتسان ( از 723 تا 736 م. ) وی را به تبت خواند و او طریقه عرفانی باطلی از بودائی در این کشور انتشار داد. وی در میان اهل تبت جزوخدایان درآمده و بمنزله بودای دوم پرستیده میشود.
پدماسامبهاوا
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: