منسوب به باذ
باذی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باذی. ( ص نسبی ) منسوب به باذ. رجوع به باذ شود.
باذی. ( اِخ ) حسن بن ابی سعدبن حسن ، فقیه که پس از سال 330 هَ. ق. درگذشته است.
باذی. ( اِخ ) حسن بن ابی سعدبن حسن ، فقیه که پس از سال 330 هَ. ق. درگذشته است.
باذی . (اِخ ) حسن بن ابی سعدبن حسن ، فقیه که پس از سال 330 هَ . ق . درگذشته است .
باذی . (ص نسبی ) منسوب به باذ. رجوع به باذ شود.
کلمات دیگر: