پر بدایع

( صفت ) پر طرایف .

پربدایع. [ پ ُ ب َ ی ِ ] ( ص مرکب ) پرطرایف :
بخواست آتش و آن شهر پربدایع را
به آتش و به تبر کرد با زمی هموار.اشعار پربدایع دوشیزه ٔمن است
بی شایگان ولیک به از گنج شایگان.