زبیده جهانگیری با نام هنری و تخلّص شعری شبنم، شاعر، بازیگر، نویسنده و ویراستار ایرانی است.
زن دشمن خطرناکیست به کارگردانی رضا کریمی، عزیزالله بهادری، قلی صفاپور، ۱۳۳۹.
مکر ابلیس به کارگردانی گرجی عبادیا و ابوالقاسم جنتی عطایی، اطلس فیلم. ۱۳۴۰.
مرد میدان به کارگردانی سردار ساگر، ۱۳۴۲
ستاره ای چشمک زد به کارگردانی محسن بدیع، استودیو بدیع. ۱۳۴۰ و ۴۱.
گردن کلفت به کارگردانی سعید کامیار، ۱۳۴۴. *مرد سرگردان. ژوزف واعظیان. ۱۳۴۵.
زبیده جهانگیری، زادهٔ ۱۳۲۰، و همسر محمد قاضی اسداللهی است. او فارغ التحصیل هنرستان موسیقی است. از نوجوانی، در سالهای پایانی عمر قمرالملوک وزیری، همراه او بود و دخترخواندهٔ او شناخته می شود.زبیده جهانگیری در جوانی به مجلهٔ خواندنیها به صاحب امتیازی و سردبیری علی اصغر امیرانی پیوست و در کنار نویسندگانی چون خسرو شاهانی و ذبیح الله منصوری، ابراهیم باستانی پاریزی، محمود طلوعی و … فعال بود. جهانگیری از انگشت شمار نویسندگان خواندنیها است که تا واپسین شمارهٔ مجله در مردادماه سال ۱۳۵۸ که ناگزیر از عدم همکاری با آن و تعطیل مجله شد، در آن به کار اشتغال داشت. در این تاریخ امیرانی، مدیر مسئول مجله هنوز در زندان (؟!) بود و وقتی آزاد شد، اداره مجله و چاپخانه بعد از ۳۹ سال از اختیار او خارج شده بود.جهانگیری در جوانی مدتی هم به بازیگری در سینما و تئاتر مشغول بود و به همین سبب پس از افتتاح تلویزیون ملی ایران در سال ۱۳۳۷، او به عنوان نخستین زن بازیگر تلویزیون به همراه چند هنرمند دیگر، به اجرای تئاتر در تلویزیون پرداخت. نخستین نمایشی که او در آن بازی کرد، نمایش «هزار و یک شب» بود و همبازی شدن با محسن فرید، هنرمندان دیگری که بعدها به این گروه پیوستند، اینها بودند: ایرج ناظریان، عزت الله مقبلی، سروش خلیلی، فرخ لقا هوشمند وچندتن دیگر از جمله محبوبه همسر عزت الله مقبلی.از کتاب های او می توان به کتاب «قمری که خورشید شد» اشاره کرد که حاصل خاطرات و پژوهش های جهانگیری دربارهٔ زندگی و احوال قمرالملوک وزیری است.همچنین او تاریخچهٔ همکاری خود با خواندنیها و نویسندگان آن را در کتاب «امیرانی در آیینهٔ تاریخ» نوشته است.او کتابخانهٔ نفیس خود را در سال ۱۳۹۳ به بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، اهدا کرد، و این پس از اهدای ۲۳ تابلو از آثار همسرش استاد محمد قاضی اسداللهی بود که به ملت ایران اهدا کرد و به موزه کاخ سعدآباد سپرده شد.
زن دشمن خطرناکیست به کارگردانی رضا کریمی، عزیزالله بهادری، قلی صفاپور، ۱۳۳۹.
مکر ابلیس به کارگردانی گرجی عبادیا و ابوالقاسم جنتی عطایی، اطلس فیلم. ۱۳۴۰.
مرد میدان به کارگردانی سردار ساگر، ۱۳۴۲
ستاره ای چشمک زد به کارگردانی محسن بدیع، استودیو بدیع. ۱۳۴۰ و ۴۱.
گردن کلفت به کارگردانی سعید کامیار، ۱۳۴۴. *مرد سرگردان. ژوزف واعظیان. ۱۳۴۵.
زبیده جهانگیری، زادهٔ ۱۳۲۰، و همسر محمد قاضی اسداللهی است. او فارغ التحصیل هنرستان موسیقی است. از نوجوانی، در سالهای پایانی عمر قمرالملوک وزیری، همراه او بود و دخترخواندهٔ او شناخته می شود.زبیده جهانگیری در جوانی به مجلهٔ خواندنیها به صاحب امتیازی و سردبیری علی اصغر امیرانی پیوست و در کنار نویسندگانی چون خسرو شاهانی و ذبیح الله منصوری، ابراهیم باستانی پاریزی، محمود طلوعی و … فعال بود. جهانگیری از انگشت شمار نویسندگان خواندنیها است که تا واپسین شمارهٔ مجله در مردادماه سال ۱۳۵۸ که ناگزیر از عدم همکاری با آن و تعطیل مجله شد، در آن به کار اشتغال داشت. در این تاریخ امیرانی، مدیر مسئول مجله هنوز در زندان (؟!) بود و وقتی آزاد شد، اداره مجله و چاپخانه بعد از ۳۹ سال از اختیار او خارج شده بود.جهانگیری در جوانی مدتی هم به بازیگری در سینما و تئاتر مشغول بود و به همین سبب پس از افتتاح تلویزیون ملی ایران در سال ۱۳۳۷، او به عنوان نخستین زن بازیگر تلویزیون به همراه چند هنرمند دیگر، به اجرای تئاتر در تلویزیون پرداخت. نخستین نمایشی که او در آن بازی کرد، نمایش «هزار و یک شب» بود و همبازی شدن با محسن فرید، هنرمندان دیگری که بعدها به این گروه پیوستند، اینها بودند: ایرج ناظریان، عزت الله مقبلی، سروش خلیلی، فرخ لقا هوشمند وچندتن دیگر از جمله محبوبه همسر عزت الله مقبلی.از کتاب های او می توان به کتاب «قمری که خورشید شد» اشاره کرد که حاصل خاطرات و پژوهش های جهانگیری دربارهٔ زندگی و احوال قمرالملوک وزیری است.همچنین او تاریخچهٔ همکاری خود با خواندنیها و نویسندگان آن را در کتاب «امیرانی در آیینهٔ تاریخ» نوشته است.او کتابخانهٔ نفیس خود را در سال ۱۳۹۳ به بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، اهدا کرد، و این پس از اهدای ۲۳ تابلو از آثار همسرش استاد محمد قاضی اسداللهی بود که به ملت ایران اهدا کرد و به موزه کاخ سعدآباد سپرده شد.
wiki: زبیده جهانگیری