شارلی ابدو

شارلی اِبدو (به فرانسوی: Charlie Hebdo) به معنای «هفته نامه شارلی»، مجلهٔ فکاهی چپ گرای فرانسوی است که چهارشنبه ها منتشر می شود. درونمایه این مجله لحنی انتقادی دارد و خط مشی اعلام شده آن ضد نژادپرستی و ضد مذهبی است. نگارشهای این مجله شامل نقد و تمسخر کاتولیک فرانسه، یهودیت در فرانسه، اسلام در فرانسه، سیاست و حتی فرهنگ عامه فرانسه می شود. این مجله انتشار نسخه آلمانی خود را از اول دسامبر ۲۰۱۶ با تیراژ ۲۰۰ هزار نسخه آغار کرد.
صفحه ی رسمی توئیتر
صفحه رسمی در فیس بوک
سایت رسمی
«شارلی اِبدو» جانشین مجله «هاراکیری»* است که از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۱ میلادی منتشر می شد. مجله پس از بسته شدن توسط دولت فرانسه بخاطر توهین به ارزش های ملی دوباره در سال ۱۹۶۶ منتشر شد و در سال ۱۹۷۰ و اینبار پس از مرگ ژنرال شارل دو گل بخاطر توهین به شخص ایشان، به دستور وزیر کشور تعطیل شد. در دهه ۸۰ میلادی کارمندان قدیمی تحریریه با نام جدید «شارلی ابدو» (این نام کنایه ایست به نام شارل دو گل) کار مجله را ادامه دادند ولی شمارگان بسیار پایین و انتقاد مردم از کیفیت محتوی عامل نیمه تعطیل شدن مجله گشت تا اینکه گروه دیگری به تیم قدیمی مجله گرویده در سال ۱۹۹۲ هفته نامه «شارلی ابدو جدید» را منتشر کردند.
گزارشگر مجله اشپیگل شوخی های شارلی ابدو را در مقایسه با رقیب بزرگ تر خود، Le Canard enchaîné، زمخت و بی مزه توصیف می کند. ژرار بیار، سردبیر شارلی ابدو به گزارشگر اشپیگل می گوید که Le Canard همانند بانویی سالخورده است و هرگز جرأت آوردن محمد روی صفحه اول خود را ندارد؛ ولی شارلی ابدو چنین قید و بندی ندارد.
گرداننده بلژیکی وب گاه مجله در نوامبر ۲۰۱۱، پس از حمله تاریخ ۲ نوامبر ۲۰۱۱ که افراد ناشناس دفتر مرکزی مجله را با کوکتل مولوتف به آتش کشیدند برای مدتی سایت های این مجله را از شبکه حذف کرد.

شارلی ابدو (به فرانسوی: Charlie Hebdo) به معنای «هفته نامه شارلی»، مجلهٔ فکاهی چپ گرای فرانسوی است که چهارشنبه ها منتشر می شود. درونمایه این مجله لحنی انتقادی دارد و خط مشی اعلام شده آن ضد نژادپرستی و ضد مذهبی است. نگارشهای این مجله شامل نقد و تمسخر کاتولیک فرانسه، یهودیت در فرانسه، اسلام در فرانسه، سیاست و حتی فرهنگ عامه فرانسه می شود.
• «هدف از انتشار این کاریکاتورها دفاع از اصل آزادی بیان بود، نه انتقاد از اسلام. ما و همتایان مان در این کار به هدف رسیده ایم، همه در جهان حق مسلم ما برای رسم و انتشار تصاویر کاریکاتوری را به رسمیت شناخته اند» -> لوران سوریسو
• «۶/۱ میلیارد مسلمان در جهان زندگی می کنند؛ و شما هر زمان که از تروریسم اسلامی صحبت می کنید همه آنها را تروریست می نامید. این یک جنایت زبانی است. چرا در این موارد از تروریست های مسیحی نمی گویید؟ و یا آن تروریست های یهودی مانند فردی که اسحاق رابین را کشت؟ آیا می توان به دلیل عمل این فرد حضرت موسی را مسوول دانست؟» -> مصطفی سریچ
• «می خواهم به شما بگویم که پیامبر هرگز از روی انتقام یا به دلیل توهین، کسی را نکشت. هنگام فتح مکه حتی پیامبر قاتل عموی خود حمزه را نیز بخشید. من عقیده دارم کسی که به پیامبر عشق می ورزد هرگز برای دفاع از او مرتکب قتل نمی شود. پیامبر نیازی به انتقام ندارد.» -> مصطفی سریچ
• «چرا رسانه ها بی وقفه از تروریسم اسلامی می نویسند؟ این کاملاً یک رفتار دوگانه است. آنچه در پاریس اتفاق افتاد یک تروریسم اسلامی نبود. من از رسانه های اروپا تقاضا دارم که بابت استفاده از عبارت «تروریسم اسلامی» عذرخواهی کنند.» -> مصطفی سریچ
• «اگر ما به عنوان مسلمان می خواهیم عشق خود را به پیامبر بیان کنیم باید از صمیم قلب این کار را انجام دهیم. طبیعتاً آن کاریکاتورها به هیچ عنوان عمل درستی نیست. این کاریکاتورها قلب مسلمانان را جریحه دار می کند و بسیار ناخوشایند است. اگر هدف شارلی ابدو جریحه دار کردن دل مسلمانان بوده پس در این کار موفق شده اند. اما اگر منظور نوعی انتقاد اجتماعی بوده، مسئله باید به صورت دیگری رسیدگی شود؛ اما من عقیده دارم کسی که سلاح می کشد پیامبر را دوست ندارد.» -> مصطفی سریچ