قاسم رسا پزشک و شاعر معاصر ایرانی فرزند شیخ محمدحسن رسا به سال ۱۲۹۰ در تهران دیده به جهان گشود، وی در ۱۰سالگی با والدین خود به مشهد رفت و به همین دلیل است که خود را پرورش یافته خاک خراسان می داند، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مشهد به پایان رسانید، در سال ۱۳۰۹ به تهران رفت و از دانشکده پزشکی در سال ۱۳۱۵ فارغ التحصیل شد سپس به خدمت وزارت بهداری در آمد. دکتر رسا تا آخر عمر، طبابت را به عنوان کار حرفه ای خود برگزید، اما مسئولیت های متعددی در بهداری خراسان به وی واگذار شد که همه را با پاکدستی انجام داد. دکتر رسا پس از مدت ها طبابت در مشهد، معاون اداره بهداری استان خراسان می شود.
دیوان اشعار قاسم رسا که شامل حدود شش هزار بیت است که در سال ۱۳۴۰ انتشار یافت..
کتاب «مرآثی و مناقب ابا عبدالله الحسین» که به نظم است و در مشهد به چاپ رسیده است.
دکتر با وجود مسئولیت ها گوناگون اداری که ربطی با جهان شعر و ادب نداشت الفت و انس دیرینه خود را با ادبیات منظوم قطع نکرده و ذهن خلاق وی سرگرم چیدن واژگان ادبی برای سرانجام یافتن شعرهایی بسیار فاخر و ارزنده گشت و اشعار بسیار زیبا و نغزی سروده است. قاسم رسا پزشکی حاذق و شاعری با استعداد بود و طبعی رسا داشت و ملک الشعرا ی آستان قدس رضوی در مشهد بود. وی حافظه ای بسیار قوی داشته است چنانکه بیش تر آثار خود را از حفظ بوده و در مجالس و محافل انس این شعرها را تکرار می نمود و وجودش موجب نشاط و انبساط خاطر مردم می شده است.سروده های قاسم رسا همانند بسیاری از شاعران هم عصر او در قالب های گوناگون به دست مخاطبان رسیده است...
شعرهای این شاعر بزرگ و توانای یکصدسال اخیر در هفت بخش مدایح و مناقب چهارده معصوم (ع)، قطعات و پندیات، قصاید، غزلیات، کلمات، رباعیات و مثنویات، و مراثی و مداحی ائمه اطهار (ع) گردآوری و منتشر شده که حتی نظم او در چیدمان این شعرها نیز به وضوح قابل مشاهده است.
قطعات و قصایدی که قاسم رسا سروده است در پند و نصیحت مردمان دنیا و همینطور مدح و منقبت اهل حق است که در اغلب مجلات و مطبوعات اندک آن روزگار منتشر شده است. قاسم رسا در سرودن شعرهایی با مضامین بکر شهرت داشته است. چنانکه در همسویی با ایرانیان و همصدایی با جهانیان، در حمایت از مظلومان گیتی، شعرهای فراوانی با مضمون استقلال و آزادی دارد و به نحوی بازگوکننده احساسات پاک ملت ایران است. همچنین در قطعات و پندیات او نوآوری، آینده نگری و شوخ طبعی مشاهده می شود.
دیوان اشعار قاسم رسا که شامل حدود شش هزار بیت است که در سال ۱۳۴۰ انتشار یافت..
کتاب «مرآثی و مناقب ابا عبدالله الحسین» که به نظم است و در مشهد به چاپ رسیده است.
دکتر با وجود مسئولیت ها گوناگون اداری که ربطی با جهان شعر و ادب نداشت الفت و انس دیرینه خود را با ادبیات منظوم قطع نکرده و ذهن خلاق وی سرگرم چیدن واژگان ادبی برای سرانجام یافتن شعرهایی بسیار فاخر و ارزنده گشت و اشعار بسیار زیبا و نغزی سروده است. قاسم رسا پزشکی حاذق و شاعری با استعداد بود و طبعی رسا داشت و ملک الشعرا ی آستان قدس رضوی در مشهد بود. وی حافظه ای بسیار قوی داشته است چنانکه بیش تر آثار خود را از حفظ بوده و در مجالس و محافل انس این شعرها را تکرار می نمود و وجودش موجب نشاط و انبساط خاطر مردم می شده است.سروده های قاسم رسا همانند بسیاری از شاعران هم عصر او در قالب های گوناگون به دست مخاطبان رسیده است...
شعرهای این شاعر بزرگ و توانای یکصدسال اخیر در هفت بخش مدایح و مناقب چهارده معصوم (ع)، قطعات و پندیات، قصاید، غزلیات، کلمات، رباعیات و مثنویات، و مراثی و مداحی ائمه اطهار (ع) گردآوری و منتشر شده که حتی نظم او در چیدمان این شعرها نیز به وضوح قابل مشاهده است.
قطعات و قصایدی که قاسم رسا سروده است در پند و نصیحت مردمان دنیا و همینطور مدح و منقبت اهل حق است که در اغلب مجلات و مطبوعات اندک آن روزگار منتشر شده است. قاسم رسا در سرودن شعرهایی با مضامین بکر شهرت داشته است. چنانکه در همسویی با ایرانیان و همصدایی با جهانیان، در حمایت از مظلومان گیتی، شعرهای فراوانی با مضمون استقلال و آزادی دارد و به نحوی بازگوکننده احساسات پاک ملت ایران است. همچنین در قطعات و پندیات او نوآوری، آینده نگری و شوخ طبعی مشاهده می شود.
wiki: قاسم رسا