چابک سواری . جلد و چالاک بودن در سواری اسب .
چست سواری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چست سواری. [ چ ُ س َ ] ( حامص مرکب ) چابک سواری. جلد و چالاک بودن در سواری اسب. سوارکاری :
بشکسته دلیران را از چست سواری صف
مرکب شده ناپیدا، در دست عنان مانده.
بشکسته دلیران را از چست سواری صف
مرکب شده ناپیدا، در دست عنان مانده.
عطار.
کلمات دیگر: