( تبرکة ) تبرکة. [ ت َ رَ ک َ ] ( ع مص ) مقیم شدن : تبرک بالمکان ؛مقیم شد در آنجا. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).
تبرکه
لغت نامه دهخدا
تبرکة. [ ت َ رَ ک َ ] (ع مص ) مقیم شدن : تبرک بالمکان ؛مقیم شد در آنجا. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: