بدیهه گویی . سخن زود و بالبداهه اعم از نظم یا نثر .
چست گویی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چست گویی. [ چ ُ ] ( حامص مرکب ) بدیهه گویی. سخن گفتن زود و بالبداهه اعم از نظم یا نثر. بالبداهه گفتن شعر :
به چست گویی ، سحر حلال در ره شعر
چنان نمایم کز مای یا دماوندم.
به چست گویی ، سحر حلال در ره شعر
چنان نمایم کز مای یا دماوندم.
سوزنی.
کلمات دیگر: