باز جای امدن

( باز جای آمدن ) بجای نخست بازگشتن

( باز جای آمدن ) باز جای آمدن. [ زِ م َ دَ ] ( مص مرکب ) بقرار اصل بازآمدن. بجای نخست باز گشتن. مجازاً آرامش یافتن. بمجاز، دل بجای آمدن. رفع اضطراب و نگرانی شدن. بحال عادی بازگشتن :
چو آمد دل تاجور بازجای
بتخت کیان اندر آورد پای.چو آواز بشنید فرخ همای
بدانست و آمد دلش بازجای.