( خباءة ) خباءة. [ خ ُ ءَ ] ( ع اِ ) دختر . بنت و منه : «خباءة خیر من یفعة سوء»؛ یعنی دختر ملازم خانه به از غلام بدکار است. ( از متن اللغة ).
خباءة. [ خ ُ ب َ ءَ ] ( ع ص ، اِ )زن ملتزم بیت. زنی که از منزل بیرون نرود. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( از تاج العروس ) ( از البستان ). || آن زن که پدید آید و پس پنهان شود.( مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( ازتاج العروس ). منه : «ان ابغض کنائتی الی الخباة الطلعة». || قطعه ای از پنبه. ( از متن اللغة ).
خباءة. [ خ ُ ب َ ءَ ] ( ع ص ، اِ )زن ملتزم بیت. زنی که از منزل بیرون نرود. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( از تاج العروس ) ( از البستان ). || آن زن که پدید آید و پس پنهان شود.( مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( ازتاج العروس ). منه : «ان ابغض کنائتی الی الخباة الطلعة». || قطعه ای از پنبه. ( از متن اللغة ).