حذیا. [ ح ُ ذَی ْ یا ] (ع اِ) مژدگانی . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ). || برابر. مقابل : هو حذیاک . || اخذه بین الحذیا و الخلسة؛ ای بین الهبة و الاستلاب . (منتهی الارب ).

حذیا. [ ح ُ ذَی ْ یا ] (ع اِ) مژدگانی . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ). || برابر. مقابل : هو حذیاک . || اخذه بین الحذیا و الخلسة؛ ای بین الهبة و الاستلاب . (منتهی الارب ).

لغت نامه دهخدا

حذیا. [ ح ُذْ ] (ع اِ) بهره ای از غنیمت و صلة. (منتهی الارب ). حذوة. عطیة.

حذیا. [ ح ُذْ ] (ع اِ) بهره ای از غنیمت و صلة. (منتهی الارب ). حذوة. عطیة.

<div class="boxBd">حذیا. [ ح ُ ذَی ْ یا ] ( ع اِ ) مژدگانی. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). || برابر. مقابل : هو حذیاک. || اخذه بین الحذیا و الخلسة؛ ای بین الهبة و الاستلاب. ( منتهی الارب ). <hr>حذیا. [ ح ُذْ ] ( ع اِ ) بهره ای از غنیمت و صلة. ( منتهی الارب ). حذوة. عطیة.</div>

حذیا. [ ح ُ ذَی ْ یا ] ( ع اِ ) مژدگانی. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). || برابر. مقابل : هو حذیاک. || اخذه بین الحذیا و الخلسة؛ ای بین الهبة و الاستلاب. ( منتهی الارب ). حذیا. [ ح ُذْ ] ( ع اِ ) بهره ای از غنیمت و صلة. ( منتهی الارب ). حذوة. عطیة.