جحاش. [ ج ِ ] ( ع مص ) زحمت دادن. || کوشش نمودن. ( از منتهی الارب ). و رجوع به جحاس شود. || مدافعت کردن کسی را از خویشتن و دیگران. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). بهمین معنی است : و عنکن کنت ُ اجاحش ؛ اَی احامی و ادافع. و جاحش عن خیط رقبته ؛ ای عن نفسه. جحاس. ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) ج ِ جَحشَة. ( منتهی الارب ). و رجوع به جحشة شود.
جحاش. [ ج ِ ] ( اِخ ) ابن ثعلبه. پدر قبیله ای است از غطفان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
جحاش. [ ج ِ ] ( اِخ ) ابن ثعلبه. پدر قبیله ای است از غطفان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).