حذیة. [ ح ِذْ ی َ ] (ع اِ) پاره ای گوشت بدرازا بریده . || بهره ای از غنیمت . || پاره ای از هر چیزی . و در حدیث است : انها [ ای فاطمة (ع ) ] حذیة منی .
حذیه
لغت نامه دهخدا
حذیة. [ ح ُذْ ی َ ] (ع اِ) پاره ٔ گوشت . (مهذب الاسماء). حذوة.
( حذیة ) حذیة. [ ح ِذْ ی َ ] ( ع اِ ) پاره ای گوشت بدرازا بریده. || بهره ای از غنیمت. || پاره ای از هر چیزی. و در حدیث است : انها [ ای فاطمة ( ع ) ] حذیة منی.
حذیة. [ ح َ ذی ی َ ] ( ع اِ ) بهره ای از غنیمت. ( منتهی الارب ). || عطیة. ( معجم البلدان ).
حذیة. [ ح ُذْ ی َ ] ( ع اِ ) پاره گوشت. ( مهذب الاسماء ). حذوة.
حذیة. [ ح َ ذی ی َ ] ( اِخ ) نام موضعی مرتفع بقرب مکه. در شعر ابی قلابة پشته سنگی است نزدیک مکه. ( معجم البلدان ).
حذیة. [ ح َ ذی ی َ ] ( ع اِ ) بهره ای از غنیمت. ( منتهی الارب ). || عطیة. ( معجم البلدان ).
حذیة. [ ح ُذْ ی َ ] ( ع اِ ) پاره گوشت. ( مهذب الاسماء ). حذوة.
حذیة. [ ح َ ذی ی َ ] ( اِخ ) نام موضعی مرتفع بقرب مکه. در شعر ابی قلابة پشته سنگی است نزدیک مکه. ( معجم البلدان ).
حذیة. [ ح َ ذی ی َ ] (اِخ ) نام موضعی مرتفع بقرب مکه . در شعر ابی قلابة پشته ٔ سنگی است نزدیک مکه . (معجم البلدان ).
حذیة. [ ح َ ذی ی َ ] (ع اِ) بهره ای از غنیمت . (منتهی الارب ). || عطیة. (معجم البلدان ).
کلمات دیگر: