باروذی

لغت نامه دهخدا

باروذی . (ص نسبی ) منسوب به باروذ که قریه ای است بفلسطین نزدیک رمله . (معجم البلدان ) (انساب سمعانی ).

باروذی. ( ص نسبی ) منسوب به باروذ که قریه ای است بفلسطین نزدیک رمله. ( معجم البلدان ) ( انساب سمعانی ).

باروذی. ( اِخ ) ابوبکر احمدبن محمدبن بکر باروذی ازدی از مردم باروذ فلسطین. ( معجم البلدان ج 2 ). وی از ابوالحسین حمیدبن عیاش مسافری روایت دارد و ابوبکر محمدبن ابراهیم بن مقری اصفهانی از وی روایت کرده است. ( انساب سمعانی ).

باروذی . (اِخ ) ابوبکر احمدبن محمدبن بکر باروذی ازدی از مردم باروذ فلسطین . (معجم البلدان ج 2). وی از ابوالحسین حمیدبن عیاش مسافری روایت دارد و ابوبکر محمدبن ابراهیم بن مقری اصفهانی از وی روایت کرده است . (انساب سمعانی ).

کلمات دیگر: