گار ماشین

گار ماشین که گاه به اشتباه «گارد ماشین» نیز گفته می شود، نام محله ای در جنوب تهران دورهٔ ناصری بود که ایستگاه ماشین دودی موسوم به گار ماشین در آن قرار داشت.
گار (به فرانسوی: gare) واژه ای فرانسوی به معنای ایستگاه می باشد. امتیاز احداث اولین خط آهن ایران که تهران را به شاه عبدالعظیم در شهر ری متصل می نمود را مهندسی فرانسوی به نام موسیو بواتال در دسامبر ۱۸۸۶ از ناصرالدین شاه قاجار گرفت. دلیل او برای احداث خط آهن در این مسیر وجود تعداد بسیار زیاد زواری بود که سالانه به زیارت حرم شاه عبدالعظیم می رفتند.
این خط آهن از نزدیکی دروازه خراسان (میدان قیام امروزی) شروع می شد و در نزدیکی بقعهٔ شاه عبدالعظیم در شهر ری به پایان می رسید. در این دو نقطه، عمارتی که فرانسوی ها گار می نامیدند به عنوان ایستگاه احداث شد. از آنجا که دارالخلافه تهران در آن زمان این وسیله را که دود زیادی تولید می کرد به جای ترن، ماشین دودی می نامید، ایستگاهش نیز به گار ماشین شناخته شد.
گار ماشین تهران در خیابان خراسان ده هزار متر مربع مساحت داشت و عمارت آن دارای شش ستون رومی به ارتفاع ۵ متر بود که هنوز نیز پابرجاست. خیابان ری امروزی را به نام خیابان گار ماشین می شناختند. این محل تا پیش از ساخته شدن عمارت گار ماشین در آن، مکانی بود که مسافرین با استفاده از دواب و چهارپا به شاه عبدالعظیم مسافرت می نمودند.