قاعده رنت

قاعدهٔ رنت (به انگلیسی: Rent's rule) یک قانون تجربی بر مبنای مشاهدهٔ طراحی های قبلی است که رابطهٔ بین تعداد پایانه های سیگنال و تعداد دروازه های منطقی درون یک تراشه را بیان می کند. این رابطه را می توان به صورت زیر بیان کرد:
قانون مور
طراحی مدار مجتمع
T = k N g p {\displaystyle T=kN_{g}^{p}}
که در آن k و p به ترتیب ثابت رنت و توان رنت هستند. Ng تعداد دروازه ها و T تعداد پایانه های سیگنال است.این قاعده نخستین بار در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی بدست ریچارد رنت از شرکت آی بی ام مطرح شد. او نتایج تحقیقات خود را به صورت یادداشت های غیررسمی داخلی نوشت و هرگز منتشر نکرد، اما محققان پس از او اعتبار نتایجش را تأیید کردند. رنت که رابطهٔ بین تعداد پایه های ورودی/خروجی، تعداد اجزای به کار رفته روی مدار چاپی و تعداد ارتباطات بین اجزای مدار بود به رابطهٔ ریاضی بین آن ها دست یافت.
N = k × G e {\displaystyle N=k\times G^{e}}