سفه
اسفه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( اسفة ) اسفة. [ اَ س ِ ف َ ] ( ع ص ) که صلاحیت رستن گیاه ندارد: ارض اسفة.
اسفه. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) سفه. سپه. از محال سیستان. رجوع به تاریخ سیستان ص 25 و 296 شود.
اسفه. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) سفه. سپه. از محال سیستان. رجوع به تاریخ سیستان ص 25 و 296 شود.
اسفه . [ اِ ف َ ] (اِخ ) سفه . سپه . از محال سیستان . رجوع به تاریخ سیستان ص 25 و 296 شود.
اسفة. [ اَ س ِ ف َ ] (ع ص ) که صلاحیت رستن گیاه ندارد: ارض اسفة.
دانشنامه عمومی
اِسفِه روستایی در کشور ایران، در استان اصفهان و در ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر اصفهان، و در مسیر جاده شهرضا- ورزنه واقع شده است
اطلس گیتاشناسی استان های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خورشیدی.
درگاه ملی آمار ایران.
بلندا و جایگاه
به هنگام عبور در جاده اصفهان به سمت شهرضا، این روستا در سمت چپ جاده با برج های دیدبانی تاریخی اش که در قدیم برای مقابله با دزدها ایجاد شده بوده، به چشم می خورد.
بر اساس اطلاعات برنامه ی Google earth، طول و عرض جغرافیایی این روستا به شرح ۳۲° ۶'۱۷.۸۵"N و ۵۱°۵۴'۱۶.۳۸"E می باشد.
اطلس گیتاشناسی استان های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خورشیدی.
درگاه ملی آمار ایران.
بلندا و جایگاه
به هنگام عبور در جاده اصفهان به سمت شهرضا، این روستا در سمت چپ جاده با برج های دیدبانی تاریخی اش که در قدیم برای مقابله با دزدها ایجاد شده بوده، به چشم می خورد.
بر اساس اطلاعات برنامه ی Google earth، طول و عرض جغرافیایی این روستا به شرح ۳۲° ۶'۱۷.۸۵"N و ۵۱°۵۴'۱۶.۳۸"E می باشد.
wiki: اسفه
گویش مازنی
/esfe/ سفید
سفید
کلمات دیگر: