روضه گاه

( اسم ) ۱ - باغ گلستان . ۲ - ( اسم ) بهشت .
جایگاه سبز و چمن . باغستان

( ~. ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) ۱ - باغ . ۲ - بهشت .

روضه گاه. [ رَ ض ِ / ض َ ] ( اِ مرکب ) ظاهراً جایگاه سبزه و چمن. باغستان. چمنزار :
بود در روضه گاه آن بستان
چمنی بر کنار سروستان.روضه گاهی چو صد نگار در او
سرو و شمشاد بیشمار در او.چشم او را که مهر مازاغ است.
روضه گاه برون این باغ است. || مقبره. گور :
از کوه درآمدی چو سیلی
رفتی سوی روضه گاه لیلی.کردند چنانکه داشت راهی
بر تربت هر دو روضه گاهی.