دهل زن

( صفت ) آنکه دهل نوازد .

( ~. زَ ) (ص فا. ) آن که دهل می نوازد.

دهل زن. [ دُ هَُ زَ ] ( نف مرکب ) آنکه دهل زند. آنکه دهل نوازد. دهل نواز. طبال. ( یادداشت مؤلف ). طبال و دف زن و کسی که طبل می نوازد. ( ناظم الاطباء ) :
دهل زن چو شد بر دهل خشمناک
برآورد فریاد ازآب و خاک.کهن شده ست به غزنین فکنده در میدان
دهل زنند بر او خود دهل زنان بر در.خروس غنوده فروکوفت بال
دهل زن بزد بر تبیره دوال.دهل زن چو زد بر دهل داغ چرم
هوای شب سرد را کرد گرم.خوشا هوشیاران فرخنده بخت
که پیش از دهل زن ببندند رخت.که ناگه دهل زن فروکوفت کوس
بخواند از فضای برهمن خروس.دهل زن گو دو نوبت زن بشارت
که دوشم قدر بود امروز نوروز.

کسی که دهل می زند، دهل نواز.