نغم

اهنگ شيرين , صداي موسيقي نوا , خنيا

(نَ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) آهسته سراییدن . 2 - آهسته سخن گفتن . 3 - (اِمص .) آهسته - سرایی . 4 - آهسته گویی . 5 - (اِ.) سخن آهسته ؛ نغمه .

(نَ غَ) [ ع . ] (اِ.) سخن آهسته .

نغم . [ ن َ ] (ع مص ) دم برآوردن . || آهسته سراییدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || آهسته سخن گفتن . (از ناظم الاطباء). سخن پنهان گفتن . (از تاج المصادر بیهقی ). || سرود گفتن در غنا . تطریب در غنا. نَغَم .(از المنجد) (اقرب الموارد). ج ، انغام . || فروخوردن شراب را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء): نغم فی الشراب ؛ شرب منه قلیلاً؛ اندکی از شراب آشامید. (از المنجد) (از متن اللغة). لغتی است در نغب . (از متن اللغة). || ما نغم بحرف ؛ سکوت کرد و حرفی نزد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || (اِ) سخن آهسته . نَغَم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به نَغَم شود.

نغم . [ ن َ ] (اِ) سوراخ کردن و کاویدن زیر زمین ، که بعربی نقب گویند. (از برهان قاطع). سوراخ درکردن در زمین . (از جهانگیری ). سوراخ که در بیخ دیوار کنند و بعربی آن را نقب گویند و همانا از تغییر لهجه ٔ عوام است نه لغتی است فارسی علی حده . (انجمن آرا) (آنندراج ). تلفظ عامیانه ٔ نقب عربی است . (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).

نغم . [ ن َ غ َ ] (ع اِ) سخن آهسته . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). کلام خفی . نَغم . (متن اللغة) (اقرب الموارد). || ج ِ نغمه . (غیاث اللغات ). || آواز و صدای سخن کردن . (از برهان قاطع). آواز سخن کردن . (جهانگیری ). جرس الکلام . (متن اللغة).

نغم . [ ن ِ غ َ ] (ع اِ) ج ِ نغمة. رجوع به نَغمَة شود.