گوهراگین

( گوهر آگین ) ۱ - آنچه که در آن جواهر نشانده باشند گوهر نشان مرصع : همان طشت زرین و سیمین بدی چو زرین بدی گوهر آگین بدی . ۲ - مرد شجاع دلاور .

( گوهرآگین ) گوهرآگین. [ گ َ / گُو هََ ] ( ص مرکب )گوهرنشان. هرچیز که در آن جواهر نشانده باشند. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( مؤید الفضلاء ). مرصع به گوهر. پر از گوهر. آراسته به گوهر :
چو پخته شود تلخ شیرین شود
به دانش سخن گوهرآگین شود.همان طشت زرین و سیمین بدی
چو زرین بدی گوهرآگین بدی.رکابش دو زرین دوسیمین بدی
همان هریکی گوهرآگین بدی.که او را به مشکوی زرین برند
سوی خانه گوهرآگین برند.همی بر تو شفیع آرم ثنای گوهرآگین را
ثنای میرعالم یوسف بن ناصرالدین را.ده غلام و ده کنیز ترک... و بر اسبانی سوار بودند که زین های گوهرآگین داشتند. ( تاریخ سیستان ).
زده بر میان گوهرآگین کمر
درآورده پولاد هندی به سر.بر اورنگ زر شد شه تاجور
زده بر میان گوهرآگین کمر.نهاده گوهرآگین حلقه در گوش
فکنده حلقه های زلف بر دوش.لعلش چو عقیق گوهرآگین
زلفش چو کمند تاب داده.|| کنایه از مردم شجاع و دلاور و پهلوان باشد. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( بهارعجم ) ( شعوری ).

( گوهرآگین ) آنچه در آن جواهر نشانده باشند.