اهل انجمن
مجلس نشین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مجلس نشین. [ م َ ل ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) کسی که در انجمن می نشیند. اهل انجمن. ( ناظم الاطباء ). که در مجلس نشیند. اهل مجلس. حاضر در مجلس :
مجلست را کآسمان خدمت کند
او کجا باشد ترا مجلس نشین.
ما زر چهره بر زمین تو سیم سیما ریخته.
مجلست را کآسمان خدمت کند
او کجا باشد ترا مجلس نشین.
خاقانی.
روز نواست و فخر دین بر آسمان مجلس نشین ما زر چهره بر زمین تو سیم سیما ریخته.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 379 ).
فرهنگ عمید
کسی که در مجلس نشسته، اهل انجمن.
کلمات دیگر: