کلیجه

کلیجه ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
کلیجه (رزن)
کلیجه (گنبد کاووس)
کلیجه (مهاباد)

کُلیجه
(یا: نیم تنۀ کوتاه) پیراهن یا تن پوشی رویی. جلوباز با دامنی تا زیر زانو که از جلو تا روی شکم با دگمه بسته می شد. روی آن قبا می پوشیدند، معمولاً آن را از پارچۀ پنبه ای گل دار می دوختند و برای این که گرم باشد پنبه دوزی می شد. کلیجۀ شاه عباس صفوی با دگمه های گلابتون گاه روی سینه و گاه از پهلو بسته می شد. تصویری نیز از شاه سلیمان با درباریان و نوازندگانش به جا مانده که شاه را با کلیجه ای کوتاه و راه راه نشان می دهد که از زیر کاتبی شاه نمایان است. کلیجۀ زنان صفوی از کلیجۀ مردان آن دوره بلندتر، تا مچ پا و نیم تنۀ بالای آن چسبان بود. کلیجۀ زنان دورۀ افشاریه و زندیه آستین کوتاه بود که بر روی پیراهن و شلوار پوشیده می شد. در زمستان روی ارخالق کلیجه می پوشیدند و اغلب آستر آن را از پوست درست می کردند. کلیجه در دورۀ قاجار ازجمله پوشش عموم مردم، از پادشاه تا مردم عادی، بود. کلیجۀ این دوره، بلند با آستین هایی بلند بوده که روی قبای اصلی و بیشتر در زمستان پوشیده می شد. کلیجۀ زنان در این دوره، که به آن شاپلیکن نیز می گفتند، بدون یقه، جلوباز، در ابتدا بلندی آن تا مچ پا و حتی روی کفش بود، رفته رفته دامن آن کوتاه تر شد و به نیم تنه ای تبدیل شد که با دکمه بسته می شد و جیب های بزرگی داشت.