حبیب بن مظاهر اسدی

[ویکی فقه] حبیب بن مُظاهر، از یاران امام علی و امام حسین (علیهماالسلام) و از شهدای کربلا، ملقب به اسدی و منسوب به قبیله بنی اسد می باشد.
در منابع متقدم نام پدر او گاه به صورت مُظاهر و گاه به صورت مُظَهَّر و در برخی مُطَهَّر ذکر شده است.سمعانی نیز وصف او را ذیل مُظَهَّری آورده، اما مامقانی، با استناد به آنچه در زبان ها و زیارات مشهور است، مُظاهر را صحیح شمرده و گفته است «مظهر» همان مُظاهر بوده که، بنابر رسم الخط متداول آن زمان، بدون الف نوشته شده است. ابن کلبی نسب کامل او را آورده است.
شخصیت حبیب
به گفته ابن حجر عسقلانی، حبیب، پیامبر را درک نموده، اما شیخ طوسی او را تابعی و از اصحاب امام علی، امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) ذکر کرده است.
← وثاقت و عبادت
کشی در روایتی که محمد بن عبدالله بن مهران کرخی در سلسله سند آن آمده، خبری آورده دالّ بر این که حبیب از اخبار غیبی و سرانجام خویش آگاه بوده است.(خوئی سند روایت را ضعیف دانسته است.) حبیب به میثم می گوید: گویا مردی را می بینم که در الزرق خربزه می فروشد ... و در راه محبت اهل بیت (علیهم السلام) به دار آویخته می گردد؛ و بالای دار شکم او را پاره می کنند.میثم تمار نیز حبیب را از کیفیت شهادت وی در آینده آگاه ساخت و گفت: گویا مرد سرخ رویی را می بینم که گیسوانی دارد و در راه فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادت می رسد.سر او را از تن جدا ساخته در کوفه می گردانند آن گاه از هم جدا شدند.در این هنگام رشید هجری از راه رسید و وقتی که از گفت و گوی آنان آگاه گشت، گفت: خدا رحمت کند میثم را، فراموش کرد بگوید که برای آورنده سر حبیب صد درهم بیشتر جایزه تعیین می کنند.فضیل بن زبیر و دیگران که این گفت و گو را شنیده بودند، گویند: دیری نپایید که تمام آن چه این سه بزرگوار پیش بینی کردند به وقوع پیوست: میثم -تمار- بر در خانه عمرو بن حریث به دار آویخته شد، حبیب شهید گردید؛ و سر او را از تن جدا کردند و به کوفه آوردند.
راوی بودن حبیب
...